DR-NetTools dla Androida

Zwykły człowiek z roku na rok dostaje coraz mniej informacji z systemów operacyjnych (oczywiście nie mówię tu o Linuxach czy systemach opartych o BSD, np tak popularny wśród użytkowników macOS czy administratorów FreeBSD), producenci zasłaniają się bezpieczeństwem użytkownika. Nie będę dyskutował, bo nie umiem znaleźć „salomonowego rozwiązania” dla wszystkich, ale mnie to boli. Aczkolwiek te informacje istnieją – trzeba je „wyciągnąć” i pokazać, więc w firmie, wraz z nowymi, dobrze rokującymi pracownikami, stworzyliśmy aplikację pod Androida – DR-NetTools, która da nam to co możemy otrzymać w „prawie” każdym systemie operacyjnym.

Cel dodatkowy – nasz soft ma być całkowicie darmowy, a użytkownik ma nie być atakowony reklamami. Jego prawem jest wiedzieć jakie ma IP, w jakiej jest sieci, kto go otacza itd!

  • Current Status ipconfig / ifconfig / ip addr + route print / ip route

po prostu uruchamiamy aplikację – potrzebne informacje mamy „na talerzu” w głównym widoku, które, przytrzymując dłużej możemy skopiować lub też spowodować pewne akcje. Aplikacja przystosowana jest do protokołu IP w wersji 4 jak i w wersji 6.

  • IP V4 Calculator

To fragment pomagający w szybkim wyliczeniu sieci IPv4. Zwykły prosty kalkulator

  • IP V6 Calculator

To fragment pomagający w szybkim wyliczeniu sieci IPv6. Zwykły prosty kalkulator

O następną funkcję poprosiłem, ja, bo dzielenie na podsieci przy tak dużej ilości możliwych adresów może bardzo zagotować mózg. Funkcja ta działa bitowo więc osoba zaznajomiona z IPv6 będzie chciała usunąć nadmiarowe zera (może w przyszłości program to zrobi za nią, ale bardziej chodziło o to aby osoba wpisująca dane, mająca jakąkolwiek wiedzą o bitach mogła zrozumieć o co chodzi)

  • IP V6 Subnet Divider
  • Ping

W tym fragmencie można „zapingować” hosta wpisując nazwę, ip, ipv6. Oprócz standardowego „outputu”, możemy zobaczyć wykres

cdn (opiszę wszystko do końca)

Mi5

Widzieliście poniżej w blogu, że uwielbiam firmę Xiaomi i także ich system oparty o Androida MIUI (Teraz w wersji już 7mej).

Nie tylko ja uwielbiałem Xiaomi, ale także moja partnerka do czasu… Gdy wychodząc z gorącego miejsca, jaką była pizzeria do zimowego, polskiego miejsca, którym był zaparkowany samochód pękła szybka.

Na zamianę dostała moją Nokię 930 (z Windowsem 10). Niestety tam też padła szybka, ale już w pełni z winy użytkownika.

Niedawno, po tym fakcie myśleliśmy o kupnie nowego telefonu i padło na Xiaomi Mi5, bo przecież Mi4 rządził…

I kupiliśmy…

I..:

  • Syn stwierdził – „wygląda jak Samsung S6”
  • bootloader był zablokowany – odblokowanie wygląda następująco – logujemy się na stronie (używając konto Mi) i musimy czekać 10 dni dopóki ktoś nie kliknie. (W każdym szanowanym się telefonie odblokowanie trwa kilka sekund :()
  • wersja bez polskiej wersji zawierała „piardylion” rzeczy w ogóle niepotrzebnych…

Mam już wersję polską, po odblokowaniu bootloadera, ale gdybym myślał nad kupnem telefonu to Xiaomi wybiję każdemu co chciałby kupować pomimo tego, że software mają wspaniały.

Ciekawostka – A wiecie że nie działa mi LTE? To dałoby się odblokować software’owo… Ale Xiaomi ma to w dupie… Więc mam fajny telefon… Ale w Europie LTE nie działa.

Jedyne za co kocham Xiaomi Mi5 (a wcześniej Mi4) to IRDA i MiPilot! Szkoda 🙁

Me I U I

Miałem wcześniej napisać o tym jak można mieć dwa ROMy, ale bezpiecznych sposobów (dla laików) przez jakiś czas nie było.

Teraz jest. Tak myślę…

Wiem, że jest późno i muszę iść spać, więc króciutko. Na samym początku musimy mieć na naszym ROMie Siyah Kernel (najlepiej, na dzień dzieijszy 3.2b8) i 2,1GB wolnego miejsca na karcie pamięci. Jeśli mamy już zrootowany telefon, to przez CWM’a, czy inny ustrojstwo flashujemy Siyaha. Jeśli jesteśmy na oryginalnym telefonie to ściągamy Odina i flashujemy Siyaha używając Odina.

Co dalej?

Ściągamy ROM, który chcielibyśmy sprawdzić. Wgrywamy na kartę pamięci.

Wyłączamy telefon, wchodzimy do Recovery Mode (Klawisz do góry – home – włącz przez 5 sekund).

Pojawia nam się opcja CMWR Touch 5.5.0.4.

Wybieramy Dual-Boot Option.

Ja dla bezpieczeństwa zrobiłem kopię ROMu (Clone primary ROM to secondary). Zbootowałem się, sprawdzając czy drugi system żyje. Następnie znów trzy magiczne klawisze, ale wtedy wybrałem opcję – Mounts And Storage. Wiadomo, że ROM drugi startuje więc wyczyśćmy miejsce dla nowego (to jest jak na razie jedyny możliwy „Wipe” partycji”. Wybieramy:

  • format /secondrom_cache
  • format /secondrom_data
  • format /secondrom_system (to nie jest potrzebne bo i tak podczas instalacji ROMu, większość z nich sfromatuje tę partycję).

Następnie wracamy do głównego menu. wybieramu Dual-Boot Option. I wchodzimy do opcji Install zip from internal card. Wybieramy tam  plik zip z ROMem który nas interesuje. Dzięki wersji 3.2b8 Siyaha, nie musimy znów przeflashowywać telefonu, bo niechacy niekompatybilny kernel się wgrał… Jak już przebrniemy flashowanie. Reset.

Uwaga: U mnie zawsze jak robiłem coś w CWMie z Siyahem po wybraniu opcji Reboot System Now. Telefon się zawieszał, a na wyświetlaczy widoczne były niepokojące artefakty. Wystarczy wyłączyć telefon i włączyć ponownie.

Podczas startu (gdy mamy już drugi ROM) wcisnąć Home i jesteśmy w drugim domu!

Ja zainstalowałem MIUI i pieję z zachwytu jak można zrobić Androida! Jutro coś ze screenami napiszę (albo w wolnej chwili).

PS. Mój wpis jest tylko opisem osobistych doświadczeń! Nie wolno traktować tego artykułu jak instrukcji obsługi.

Zabawmy się z ICSem na Samsungu Galaxy S2 I9100

Chyba każdy wie, że dostępna jest aktualizacja telefonu do I9100XXLPQ aktualizaująca Androida do wersji z Lodową Kanapką. Na tym ROMie opartych jest wiele tzw. Custom ROMów np. Darky ROM, którego używam i bardzo go chwalę.

Problem, który zawsze miałem z Galaxy S2 w odróżnieniu do jego starszego brata Galaxy S to brak BLN (Blink Led Notification) – gdy przychodzi powiadomienie podświetlane są przyciski. Dzięki temu na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że pojawiło się powiadomienie i nie musimy włączać ekranu cyklicznie sprawdzając czy coś przyszło.

Do tego, nie wiem czy wiecie, ale Samsung S2 jest oparty na procesorze z dwoma rdzeniami, ale fabryczny kernel – nawet w ICS korzysta tylko z jednego.

Jest na moje bolączki rozwiązanie (a powyższe screenshoty to udowadniają) – SiyahKernel. Jest to „custom” kernel, który umożliwia wszystko to co mi brakowało.

To co wyżej wymienione to screeny z żywej maszynki, a do tego jeszcze aplikacje typu ExTweeks czy CWM Manager – działają… Polecam odwiedzać stronę z jąderkiem cyklicznie!

Jak wgrać będąc na np. DarkyROMie? Ściągnąć wersję CWM i chociażby użyć DarkyOTA i użyć opcji Flash/Install File from SDCard, oczywiście można też, po prostu, użyć CWMa (trzy magiczne klawisze…).

W następnych wpisach, jak CM9 (nightly-builds) działa na Galaxy S2…

A co można zrobić z Galaxy S2?

Na samym początku wpisać, że nie biorę żadnej odpowiedzialności za błędy spowodowane niezrozumieniem i zepsuciem (’zbrickowaniem’) telefonu!

Dzisiejszy wpis będzie lekkim FAQ, bo nie chce mi się powtarzać tego każdemu, kto chce coś zrobić (znaczy upgrade’ować) Galaxy S2. Bowiem wielu użytkowników oczekuje ze zniecierpliwieniem na upgrade przez Kies do Androida 2.3.6, a ja już z powodzeniem używam już 4.0.3 (bazującym na 'oryginalnym’ samsungowym XXLPB).

Wersja dla prostego użytkownika

1. Ściągamy program Odin 1.83

2. Wchodzimy na stronę z firmware’ami – kilk. Wybieramy sobie stabilny firmware (Wersje ICS są jeszcze w fazie beta, więc lepiej NIE, ale jeśli czujemy się być zaawansowanym użytkownikiem to przejdź do następnej instrukcji). IMHO: Najlepszy wybór to na dzień dzisiejszy: I9100XXKL1 (hasło do archiwum sobie wygooglajcie :P)

3. Wypakowywujemy Odina, jak i firmware.

4. Odpalamy Odina, po odpaleniu zobaczymy okienko

5. Wyłączamy telefon. Wciskamy trzy magiczne przyciski VolumeUpMenuPower, po chwili pojawi się ostrzeżenie o wejściu w tryb download. Można to przerwać przyciskając przycisk klawisz Volume Down lub też pójść dalej wciskając Volume Up.

6. Po wejściu w tryb download na ekranie pojawi się Androidek wraz z informacjami na jakim jesteś ROMie (custom/offiicial) jak i nawet licznik przeflashowywania telefonu (jak go skasować to w wersji dla zaawansowanych userów). W tym samym czasie Odin pokaże że znalazł urządzenie. Należy wybrać odpowiednie paczuszki z ROMa jak na poniższym rysunku (tu przykład z XXKL1)

7. Wciskamy przycisk Start w Odinie – trwać to będzie około 5 minut

8. Jesteśmy na oryginalnym (tzw. stockowym) ROMie I9100XXKL1, ale niestety mamy czysty ROM i konfigurujemy wszystko na nowo.

Wersja dla użytkownika zaawansowanego

Moja wersja dla zaawansowanego użytkownika radzi aby użyć tzw. Custom ROMu, ale cały czas być chociaż troszkę zgodnym z Samsungowym, czyli wybór pada na DarkyROMa.

1. Jeśli nie mamy jeszcze roota to wchodzimy na stronę DarkyROMa gdzie jest jest czysta wersja do zainstalowania przez Odina – kilk i postępujemy zgodnie z instrukcją. UWAGA: Po sflashowaniu custom ROMu, zawsze pokazuje się przy boot screenie trójkącik ostrzegający, że jesteśmy na czymś niepewnym (?!).

2. Jeśli już wdmuchaliśmy DarkyROMa to mamy super mały sofcik który nam pomoże w dalszym flashowaniu (jeśli chcemy oczywiście) – DarkyOTA.

Pozwala ona nam na sflashowanie ROMów (tzw. CWM) z pod poziomu Androida, bez używania Odina (i licznik flashowań się nie zmieni). Jeśli przejrzycie forum Darkiego zobaczycie, że istnieją wersje Base lub też Full. Full to wersja stable a Base to 'beta’.

UWAGA: ZAWSZE JEŚLI PRZECHODZIMY Z JEDNEJ WERSJI, NIE BAZUJĄCEJ NA TEJ SAMEJ PACZCE MUSIMY WYCZYŚCIĆ CACHE (Wipe User data). Jak poniżej:

No i hulaj dusza piekła nie ma 🙂 Gdyby coś się stało zawsze można wrócić lub wgrać firmware z pod poziomu CWM VolumeDownMenuPower

Ważne!!!

Przed rozpoczęciem należy pamiętać, że S2 ma licznik flashowań więc w serwisie od razu będzie widać co, jak i ile razy… Ale jest na to sposób. Mnie kosztował 3 funty i 30 pensów za przesyłkę – Takie małe „coś” z wejściem USB. Wystarczy wyłączyć telefon, wyjąć baterię. Włożyć baterię. Włożyć „dynks”. Po 5 sekundach telefon odpali się w Download Mode. Wyjmujemy „dynksa” i na ekranie ukaże się informacja o skasowaniu licznika flashowań (Trójkącik ostrzegający też znika wtedy, a telefon myśli że jesteśmy na oryginalnym ROMie!!).

I to chyba wszystko co już n razy przekazywałem – teraz macie ściągawkę.

POWTÓRZĘ JESZCZE RAZ – NIE BIORĘ ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA TO CO NAPISAŁEM!!

Zapytacie na czym teraz jestem? Na XXLPB z ICSem.

 

 

Galaxy S czy plus?

Niektórzy nie słuchają się mnie, bo może nie krzyczę, nie manipuluję, ale przy pytaniu co kupić „Galaxy S czy Galaxy S+” mówię i powtarzam olać plusa!

Wygląda na to, że Galaxy S+ był stworzony po to aby ludzie pomyśleli, że jest szybszy a mądrzejsi już zaczęli kupować S2.

Ostatnio, znaczy wczoraj musiałem ogarniać temat jak w ogóle mieć Androida 2.3.6 na tym telefonie. Nie było łatwo więc, jeśli ktoś chce to poniżej instrukcja obsługi, którą napisałem:

Co zrobić z Twoim telefonem? Bo nie chciałeś słuchać że masz kupić Galaxy S a nie Galaxy S+.

Najlepiej wyrzucić lub zamienić.

Ale da radę… Nie jest prosto.

Jak sam wiesz Kies w dupie ma Twój telefon podczas flaszowania. Więc sobie ściągnij Odina. Wszystko zgodnie z instrukcją: tu:

http://forum.xda-developers.com/showthread.php?t=1345671

Tu masz wszystkie firmware:

http://forum.xda-developers.com/showthread.php?t=1405357

Teraz root!

Aby zrootować każdy Twój ROM wystarczy jak wejdziesz na:

http://forum.xda-developers.com/showthread.php?t=1253707

A w ogóle ogarniaj to forum:

http://forum.xda-developers.com/forumdisplay.php?f=1270

Gdy zobaczysz nowy firmware to najpierw zrób backup – najlepszy soft do tego to Titanium Backup.

 

Darky’s ROM

Wczoraj uparłem się, że mój Galaxy S I9000 troszkę zmoduję. Przyznam, że operacja była bezproblemowa i chciałbym Wam opisać pokrótce, oczywiście nie dając gwarancji, że nie zamienicie swój telefon w cegłówkę.

Na początku należy sprawdzić, czy działają trzy magiczne klawisze – Power, Volume up, Menu – Recovery Mode. Power, Volume down, Menu – Download Mode.

Jeśli nie. Tak jak u mnie. Nie należy się załamywać. Wystarczy wejść na stronę – link – i podążać zgodnie ze wskazówkami. Z doświadczeń późniejszych – jeśli macie Windows 7 x64 to należy używać Odina 1.3 a nie 1.7, bo zdarza się, że nie dokończy flashować.

Kilka hintów: Do instalacji Android SDK potrzebne jest JDK, nie JRE. Po instalacji ustawicie sobie zmienną środowiskową JDK_HOME wskazując na katalog z wcześniej zainstalowanym JDK. Dalej, jeśli macie Windows 7 x64 i pomimo tego, że wszystko jest dobrze ustawione a instalator mówi, że nie może znaleźć JDK wystarczy wcisnąć przycisk Back, następnie znów Next. Z tym problemem najwięcej się męczyłem. 🙂

Jeśli wszystko poszło jak z płatka zróbcie backup. Bo po dalszych krokach nie będzie już nic – wystarczy przegrać nawet na kartę pamięci. A do backupów w Androidzie najlepszy jest Titanium Backup, ale jak nie mieliście roota na telefonie to niestety trzeba użyć Kiesa zbackupować to co się da i dograć po akcji.

Dalej zgodnie z wytycznymi – link.

Może kiedyś opiszę to głębiej ale dacie radę 🙂